Rozwiązania zamienne dla zadania dot. budowy kładki pieszo-rowerowej “Kazimierz-Ludwinów”
Rozwiązania zamienne dla zadania pn. Budowa kładki pieszo-rowerowej “Kazimierz-Ludwinów” przez rzekę Wisłę wraz z zewnętrznymi instalacjami oświetlenia, podgrzewania i odwodnienia; przebudową kolidujący sieci: gazowych, energetycznych, kanalizacji koordynacyjnej; przebudowa przesłony przeciwfiltracyjnej, przebudową i budową ciągów pieszo-rowerowych oraz budową przyłączy energetycznego oraz kanalizacji deszczowej w rejonie ulic Rybaki, Wietora, Skawińskiej i Ludwinowskiej w Krakowie.
Aktualizacja dokumentacji – publikacja 23.09.2024 r.:
Prośba o przywrócenie wielu drobniejszych elementów łączących/wspierających różne poziomy kładki. W zmodyfikowanej wersji elementów tych jest tylko 4, podczas gdy w pierwotnym projekcie było ich wiele, co nadawało kładce szczególnego charakteru i wizualnej lekkości. Obecne 4 elementy sprawiają, że kładka wygląda ociężale, wręcz jak jakaś przeprawa techniczna, a nie potencjalnie nowy ikoniczny symbol miasta.
1. Proszę o poszerzenie drogi rowerowej w ciągu Bulwaru Inflanckiego do min. 3m szerokości użytkowej. To jedna z najpopularniejszych tras rowerowych w Krakowie, bardzo obciążona ruchem rekreacyjnym, który wymaga dużych szerokości. Zawężenie drogi rowerowej do 2,4m jest niedopuszczalne.
2. Odcinki dowiązania do istniejących bulwarów proszę wykonać bez rozdziału na pas zieleni. To projekt bulwarów powinien się dostosować, a nie ten. Zostawianie rozwiazań tymczasowych z dwoma kontrałukami o promieniach R=6 m i realną szerokością użytkową 2m jest bardzo złym rozwiązaniem.
3. W ramach trasy rowerowej na Bulwarze Inflanckim nie należy projektować krawężników w poprzek na łączeniach nawierzchni z istniejącą infrastrukturą. Proszę rozważyć zastąpienie betonu cementowego dekoracyjnego przez mieszankę asfaltową stosowaną na pozostałych odcinkach bulwarów.
4. Niech przykładem dla projektanta jak wykonać trasę rowerową pod mostem na Wiśle w ciągu Bulwarów będzie inwestycja PKP, gdzie prawidłowo wykonano fragment przebudowywanej drogi rowerowej i chodnika.
5. Ostatnia uwaga (już estetyczno-kosmetyczna) – dlaczego Projektant proponuje kładkę, która będzie zawężała optycznie bulwary po obu stronach skoro pozostałe istniejące i nowe mosty (kolejowy, w ciągu II Obwodnicy od R. Grzegórzeckiego) mają podpory pośrednie przy brzegach Wisły? Teraz już pewnie za późno na takie zmiany, ale wypadało temat wcześniej przeanalizować na podstawie już zrealizowanych inwestycji a nie odgrzewać stary projekt z 2010 roku.
Odnoszę wrażenie, że autor za wszelką cenę chce powtórzyć błędy najnowszej kładki warszawskiej. Bezwzględnie należy rozwiązać konflikty na linii pieszy – rowerzysta. Jednym z głównych założeń tej kładki jest główna trasa rowerowa. Tam musi być bezpiecznie i możliwie najwygodniej.
Dodatkowo wyjątkowo dziwi tworzenie bardzo stromych najazdów, jak widać w dokumentacji, miejsce jest.
Zupełnie innym acz bardzo poważnym błędem jest szerokość DDR. Standardy wprost nakazują minimum 3,0m szerokości (trasa główna o dużym natężeniu). Nie ma żadnych logicznych powodów aby ich nie przestrzegać.
1. Zawężanie DDR do 2,4m to zbrodnia w tym miejscu, minimalna szerokość ścieżki przy tak dużym natężeniu ruchu rowerowego powinna wynosić 3,0m.
2. Kolejną zbrodnią jest zastosowanie wyłukowań R=6m na tymczasowym połączeniu z istniejącą infrastrukturą na bulwarach. Powinno to być R=20m, bo prędkość przelotowa na tej trasie to 30 km/h, nawet mniej wprawione osoby na rowerach elektrycznych mogą się rozpędzić do 27-28 km/h.
3. Zewnętrzny ciąg pieszo-rowerowy na Bulwarze Wołyńskim należy odsunąć do granicy inwestycji (pewnie będzie to max 0,5m), ale nawet takie odsunięcie pozwoli na zmniejszenie konfliktów i punktów kolizji pomiędzy rowerzystami, a idącymi schodami.
4. Jeśli jeszcze jest taka możliwość to postuluje się maksymalne odsunięcie DDR na dolnych poziomach bulwarów maksymalnie w kierunku rzeki, aby zmniejszyć ryzyko kolizji w relacji: pieszy schodzący ze schodów – rowerzysta.
5. Pomiędzy najazdem na kładkę a schodami w kierunku ul. Skawińskiej należy przewidzieć spocznik (wchodzący po schodach pieszy patrzy w dół, i w ten sposób wchodząc z nich bezpośrednio na pochylnie może nie zauważyć/nie zostać zauważony przez rowerzystę, bo będzie zasłonięty przez barierkę).
1. Poszerzyć DDR do samego przyczółka kładki na Bulwarze Inflanckim (analogicznie do poszerzenia przy południowym przyczółku). Obecnie zaprojektowane szerokości rzędu 2,4-2,7m są niewystarczające. Przypominam, że jest to fragment trasy EuroVelo4 oraz Wiślanej Trasy Rowerowej.
2. Na Bulwarze Inflanckim (północno-zachodni kraniec opracowania) połączenie betonowego najazdu na kładkę z istniejącą infrastrukturą bulwarów wykonać z wykorzystaniem utwardzonych nawierzchni (betonu lub asfaltu). Obecnie zaprojektowane połączenie wykorzystuje sypką nawierzchnię (Hansegrand) i będzie powodować zwiększenie zagrożenia i możliwości upadków jak również obniży komfort przejazdu.
W nowym projekcie niezgodne z Zarządzeniem PMK nr 3113/2018 są styki kładki z najazdami na przyczółkach – brakuje wyokrągleń (lub choćby “fantomu wyokrągleń” na prawym brzegu) znanych z pierwotnego projektu (patrz rysunek: https://drive.google.com/file/d/1CHPEXPdIaWWFnVurpOGmixKvNogoc5Xf/view?usp=sharing ). Bariery schodów na kładce nie są wyokrąglone w planie (minimalny promień łuku poziomego zgodnie z Zarządzeniem PMK nr 3113/2018 to 2,0 m do wewnętrznej krawędzi drogi dla rowerów czy rowerów i pieszych) i kolidują w oczywisty sposób z torem ruchu rowerzystów. Grozi to poważnym, trwałym konfliktem ruchu rowerowego z ruchem pieszym oraz wypadkami (rowerzyści będą zahaczać kierownicami o bariery wchodzące w skrajnię prawidłowo wykształconego łuku).
Konflikt jest także “wbudowany” w projekt nowych schodów prowadzących prosto z kładki w kierunku ul. Skawińskiej. Ruch pieszy tutaj będzie zasadniczo kolidował z ruchem rowerowym. Konflikt będzie występował zarówno na obiekcie jak i na poziomie terenu – ludność ma dostęp na wprost na górny poziom kładki z poziomu terenu, gdzie w naturalny sposób przebiega “zapasowy” przebieg trasy głównej nr 2 (EuroVelo 4, Wiślana Trasa Rowerowa – na stan wysokiej wody w Wiśle). Tutaj oczywiste będą zachowania typu wbieganie i zbieganie z kładki, niemożliwe do ograniczenia i kolidujące z ruchem rowerowym. Podobnie można się spodziewać zjazdów po schodach części rowerzystów o inklinacjach ekstremalnie sportowych lub wyczynowych. Z tych schodów należałoby zrezygnować lub wykształcić je w zupełnie inny sposób, minimalizujący opisane trwałe ryzyka (np. łamany bieg schodów w planie, brak możliwości ruchu pieszego “na wprost”)
Niezrozumiałe jest przy obniżeniu konstrukcji kładki utrzymanie pochyleń podłużnych 6% na najazdach na kładkę na lewym brzegu. Zarządzenie PMK nr 3113/2018 dopuszcza najwyżej 5%, jak na brzegu prawym. Najazdy powinny rozszerzać sie ku dołowi – rozwiązanie w formie drogi dla rowerów i pieszych (?) jest konfliktogenne.
Przypominam, że kładka stanowi kluczowy element trasy głównej nr 9 i takie rozwiązania jak opisane wyżej w zakresie trwałego konfliktu wynikającego z nieprzemyślanych rozwiązań de facto likwiduje zapis nie tylko Studium Podstawowych Tras Rowerowych ale i SUiKZP oraz MPZP. Po prostu trasa główna nr 9 nie będzie istnieć, przerwana wadliwą konstrukcją kładki i wbudowanymi w nią konfliktami ruchu pieszego i rowerowego.
Dla rowerzystów jadących ul. Ludwinowską od strony os. Podwawelskiego nie przewidziano sensownego wjazdu na kładkę – czy można wnioskować o wydzielenie / oznaczenie ścieżek na przedłużeniu zjazdu z kładki w ul. Ludwinowską, tak żeby kierowcy mieli większą świadomość ruchu rowerowego?
“Schodkowe” poręcze wzdłuż wyższego ramienia kładki wyglądają niespójnie z całą resztą – czy nie można ich zaokrąglić?
brak wjazdu z bulwarów na kładkę, oświetlenia, toalet, ławek, parkingu, wind dla os. niepełnosprawnych